ملّتی که به خدا معتقد است، به خدا مؤمن است، به خدا متّکی است، به آینده امیدوار است، با پرده‌نشینان غیب در ارتباط است، ملّتی که در دل [او] خورشیدِ امید به آینده، به زندگی، به لطف الهی، به مدد الهی میدرخشد، تسلیم نمیشود، مرعوب نمیشود، با این حرفها از میدان خارج نمیشود. این، خصوصیّت اعتقاد به آن معنویّت مهدوی (علیه آلاف التّحیّة و الثّناء) است. عقیده‌ی به امام زمان، هم در باطن فرد، هم در حرکت اجتماع، هم در آینده، هم در حال، یک چنین تأثیر عظیمی دارد؛ این را باید قدر دانست.

«15»