بنابراین غیر از مطالبی که به طور معمول همیشه در این مجامع عرض میکنیم و گفته میشود، بنده مصرّم بر اینکه جامعه‌ی تبلیغی ما باید به تبلیغ به صورت یک کار اصلی، یک کار حقیقی، یک لازمه‌ی قطعی علم دین نگاه کند. اوّلین وظیفه‌ی جامعه‌ی علمی دینی یعنی روحانیّت، تبلیغ است. تبلیغ یک وظیفه‌ی درجه‌ی دوّم و مخصوص یک عدّه‌ی خاصّی از روحانیّون نیست؛ شرایطی دارد، لوازمی دارد، نیازهایی دارد، تلاشهایی احتیاج دارد. کسانی که اهل این کار هستند، باید دامن همّت به کمر بزنند، آستین‌ها را بالا کنند و این حرکت را انجام بدهند. امروز نظام اسلامی پشتیبان این‌جور حرکتها است. علمای دین، علمای محترم، ائمّه‌ی محترم جماعات، آبرومندان، محترمین، در هر جا که هستند، از این‌جور حرکتی حمایت کنند، [آن را] تأیید کنند. ان‌شاءاللّه خدای متعال هم کمک خواهد کرد و مورد توجّه و عنایت ویژه‌ی حضرت بقیّة‌اللّه (ارواحنا فداه) ان‌شاءاللّه قرار خواهد گرفت و امیدواریم خدای متعال شماها را محفوظ بدارد، تأیید کند، توفیق بدهد که این وظیفه‌ی مهمّ تبلیغ را قولاً و عملاً به بهترین وجهی ان‌شاءاللّه انجام بدهید.
والسّلام‌علیکم‌ورحمة‌اللّه‌وبرکاته

«16»