بیانات سال 1374
و نکتهی سوّم همین مطلبی است که خب بارها گفته شده است؛ بزرگان گفتهاند، امام (رضوان اللّه علیه) مکرّر بر آن تکیه کردهاند، همه گفتهایم این مطلب را ــ و خود بنده هم بیش از همه محتاجم به فهم این مطلب ــ که مبلّغ دین و مبیّن معارف دینی باید به زبان اکتفا نکند؛ عمل او هم باید این را نشان بدهد. عمل او باید ایمان و اخلاص و صفای او را در بیان این حقیقت و این مطلب بر مخاطب ثابت کند. اینکه مشاهده میکنید مردم در هر کاری که علمای دین پیشگام در آن باشند، معمولاً اینجور است که پاسخ مثبت میدهند و اجابت میکنند، جمع میشوند، عمل میکنند ــ چه جبهه باشد، چه امر سیاست باشد، چه خود انقلاب ــ به خاطر این است که این لباس، این شغل و این زیّ3 به خاطر عمل اخیار4 و نیکانی که قبل از ما بودهاند، توانسته است ایمان مردم را به خود متوجّه و جلب کند؛ لذاست که مردم ایمان دارند. این اخلاص آنها است، اخلاص علمای گذشتهی ما و بزرگان ما است؛ این را ما باید حفظ بکنیم؛ این یک سرمایهی ارزشمندی است.