آقایان محترم! مسئله‌ی انتخابات مسئله‌ی بسیار مهم و اساسی و تعیین‌کننده‌ای است. اهمّیّت انتخابات از جهات گوناگونی است؛ یکی این است که نظام ما نظامی است متّکی به ایمانها و عواطف و علایق مردم؛ سرّ شکست‌ناپذیری این نظام اساساً این است که متّکی است به مردم؛ این چیز مهمّی است. اتّکاء به مردم هم آسان به دست نمی‌آید، همه‌جا حاصل نمیشود؛ اگر یک سرّ الهی در میان نباشد، توجّه نفوس و دلهای مردم هم ممکن نیست. شما ملاحظه بفرمایید خدای متعال به پیغمبرِ با آن عظمت میفرماید که «هُوَ الَّذی اَیَّدَکَ بِنَصرِهِ وَ بِالمُؤمِنین»؛2 یعنی مؤمنین را در کنار نصر الهی و نصرت الهی می‌آورد؛ هیچ بُعدی هم ندارد که آدم بگوید این «بِالمُؤمِنین» تفسیر [یک] جزئی از مفهوم «بِنَصرِهِ» هم هست که اصلاً نصر الهی به وسیله‌ی مؤمنین تحقّق میپذیرد. حالا البتّه یک مواردی هم نصرتهای خارج از این مقولات عادّی در زمان آن بزرگوار بوده است، مثل ملائکه‌ی مسوّمین3 و غیرذلک، لکن عمده‌اش مؤمنینند. بعد هم میفرماید که «لَو اَنفَقتَ ما فِی الاَرضِ جَمیعًا ما اَلَّفتَ بَینَ قُلوبِهِم وَ لکِنَّ اللّهَ اَلَّفَ بَینَهُم»؛4 یعنی ای نبیّ گرامی ما! اینکه ما میگوییم که خدا تو را به [کمک] مؤمنین نصرت کرد، خیال نکنید که حالا خود شما بودید که توانستید این مؤمنین را جذب کنید؛ نه، این کار من و ما نیست، کار عوامل مادّی نیست، کار بشری نیست؛ این سرّ الهی است، سرّ معنوی است.

«2»