امّا اگر این نظام اسلامی مردم را از دست بدهد، مردم بی‌تفاوت بشوند، مردم دلسرد بشوند، ایمان مردم سست بشود، مردم به فکر زندگی شخصی خودشان بیفتند، هر کسی بگوید ما چند سال در خدمت انقلاب بودیم، بس است دیگر، برویم سراغ کارمان، و تاجر برای تجارت خود، کاسب برای کسب خود، زارع برای زراعت خود، دانشجو برای درس خود، طلبه برای درس خود، آن یکی برای تبلیغ خود ارزش بیشتری قائل بشود تا مسائل کشور و مسائل انقلاب، البتّه که آسیب‌پذیر است. ما از آسمان که نیفتاده‌ایم! ما از ملّتهای دیگر، از امّتهای تاریخ، از گذشتگان خودمان که ذاتاً یک رجحانی نداریم. رجحان این ملّت به خاطر راه خدا، به خاطر ایمان و به خاطر حضور بود؛ به خاطر «مَن کانَ لِلّه» بود، که «مَن کانَ لِلّهِ کانَ اللّهُ لَه»؛20 هر کس در خدمت اهداف الهی باشد، خدا کمکش میکند. وَ لَیَنصُرَنَّ اللّهُ مَن یَنصُرُه؛21 هر کس خدا را نصرت کند، خدا هم نصرتش میکند؛ تا حالا اینها بوده. اگر خدا را نصرت نکنیم، قضیّه بعکس خواهد شد، جور دیگر خواهد شد، دشمن مسلّط خواهد شد.

«34»