ملّت افغان توانستند به کمک دین خدا و به کمک توکّل به خدا، دشمنی با آن عظمت را از کشور خودشان بیرون کنند؛2 [امّا] بعد که آن دشمن را بیرون کردند، آن وقت مشکل بزرگ‌تر به وجود آمد. مِن بَعدِ ما اَراکُم ما تُحِبّون.3 بعد از آنکه خدای متعال دشمن را به وسیله‌ی شماها سرکوب کرد، اختلاف داخلی افتاد؛ برادران روی هم شمشیر کشیدند، دوستان به هم پشت کردند، هم‌سنگرها به هم ضربه زدند و نتیجه این شده است که الان مردم افغانستان چند سال است که دچار این مشکلند. ما خیلی نگرانیم؛ خیلی دعا میکنیم که خداوند ان‌شاءاللّه [شما را] از این وضعیّت نجات بدهد؛ و به ملّت افغانستان استقرار و ثبات و امنیّت بدهد. و خداوند دستهای دشمن را ــ که ما اینها را عادّی هم نمیدانیم؛ قطعاً از بیرونِ این مرزهای شما دارد این کارها هدایت میشود ــ به حقّ قرآن و به حقّ اولیائش قطع بکند و بتوانید ان‌شاءاللّه آن زندگی‌ای که شایسته‌ی ملّت افغان است، به آنها هدیه کنید. 4

«2»