یک روزی صهیونیست‌های غاصب با پشتیبانی قدرت استعمارگر آن روز دنیا یعنی انگلیس‌ها آمدند در قلب کشورهای اسلامی، در نقطه‌ی حسّاس فلسطین، یک گوشه‌ای را گرفتند، صاحبخانه‌ها را بیرون کردند، بعد هم ادّعای تشکیل دولت کردند. بعد مرتّب به این طرف و به آن طرف حمله کردند، تجاوز کردند، زمینها را توسعه دادند، تا تمام سرزمین فلسطین و بخشی از اردن و بخشی از لبنان و بخشی از سوریه را تصرّف کردند. امروز تصرّف غاصبانه‌ی آنها مخصوص فلسطین نیست؛ اگر بتوانند، باز هم این تجاوز را و این توسعه‌طلبی را ادامه خواهند داد [امّا] امروز شرایط دنیا برایشان آماده نیست. صبر میکنند و آن وقتی که احساس کردند شرایط دُوروبَرشان آماده است و میتوانند، تجاوز را باز ادامه خواهند داد. آنها به این چیزهایی که امروز در اختیارشان است، قانع نیستند؛ آنها معتقدند که تا مدینه متعلّق به آنها است؛ آنها معتقدند از این طرف تا فرات متعلّق به آنها است. آنها یک کشور عظیمی که منابع آبی کافی در اختیار داشته باشند، میخواهند. آنها میخواهند بر تمام کشورهای دُوروبَر خودشان، بر تمام منطقه‌ی خاورمیانه، سلطه‌ی اقتصادی و سیاسی و نظامی و اجتماعی و همه‌چیز داشته باشند. آنها به آنچه امروز دارند، قانع نیستند. اشتباه میکنند کسانی که خیال میکنند اگر به زورِ آمریکا و با فشار آمریکا با صهیونیست‌های متجاوز پشت میز مذاکره نشستند، خودشان را از درگیری با این متجاوز غاصب راحت خواهند کرد؛ او نمیگذارد آنها راحت بمانند؛ اگر هم میگذاشت، حق نداشتند به خاطر فشار اسرائیل با امضای خودشان و با مذاکره و گفتگوی خودشان از سرزمین متعلّق به مسلمین و متعلّق به ملّت فلسطین بگذرند.

«10»