شما در ماه رمضان، در فرصتهای بزرگ عبادتی، در واقع خود را آماده میکنید برای اینکه این مجموعه‌ی برنامه‌ها را درست انجام بدهید. کسی که این برنامه‌ها را درست انجام بدهد، آنچه را بر او لازم است، به جا بیاورد، زندگی خود و رفتار خود را تصحیح بکند، از هنگام بیرون رفتن از اردوگاه هم نمیترسد، چون دست او پُر است. در طول ماه رمضان در بعد از هر نماز، مستحب است دعائی خوانده شود که در آن این‌جور به پروردگار عرض شده است: اَللّٰهُمَّ اَصلِح کُلَّ فاسِدٍ مِن اُمورِ المُسلِمین... اَللّٰهُمَّ سُدَّ فَقرَنا بِغِناکَ اللّهُمَّ غَیِّر سوءَ حالِنا بِحُسنِ حالِک.5 پروردگارا! بدی احوال ما را با نیکویی حال خود و لطف خود و فضل خود ترمیم کن و اصلاح کن؛ این را از خدا خواسته‌ایم؛ این به دست خود من و شما هم هست. باید مراقبت کنید، باید مراقبت کنیم. باید در طول یازده ماهِ قبل از ماه رمضان خود را آماده کنیم، که وقتی وارد ماه رمضان میشویم ــ با آمادگی لازم ــ از ضیافت الهی بهره‌ی بیشتری خواهیم برد. برای سال آینده یک درجه بالاتر، یک کلاس بالاتر، یک سطح از سطح سال گذشته بالاتر [خواهید بود]. آن وقت، هم در نفْس خود و در قلب خود، هم در محیط زندگی اجتماعی، آنچه شما را خشنود و راضی میکند، مشاهده خواهید کرد. اساس برنامه‌ی تربیتی اسلام و اساس همه‌ی برنامه‌های زندگی در اسلام همین برنامه‌های تربیتی است. هر کسی باید واعظ خود باشد، خود را مراقبت کند، از تخطّی خود مانع بشود، امر به معروف و نهی از منکر هم بکند؛ که امر خود به معروف و نهی خود از منکر و موعظه کردن خود، مقدّم است بر امر و نهی دیگران و موعظه کردن دیگران. و این همان تقوای الهی است که از ما خواسته‌اند تقوا را مراقبت کنیم، تقوا را به یکدیگر توصیه کنیم. برادران و خواهران من! و من هم به شما عرض میکنم که تقوای الهی را فراموش نکنید؛ بزرگ‌ترین محصول ماه رمضان تقوا است. آنچه به دست آورده‌اید، حفظ کنید، آن را افزایش بدهید برای سال آینده و ان‌شاءاللّه سالهای آینده تا آخر عمر.

«6»