برادران و خواهران عزیز! به این مطلب اجمالاً اشاره کنم که در این نشئهی هستی در عالم دنیا افراد بشر مثل کسانی هستند که برای گذرانیدن یک دورهای به یک اردوگاهی برده میشوند. یک جمع دانشآموز را یا یک جمع نظامی را یا یک جمع اداری را در نظر بگیرید که برای اینکه یک دورهای را بگذرانند و خود را به یک سطح عالی ترقّی بدهند و چیزهایی فرابگیرند، آنها را به اردوگاهی میبرند، برنامههایی در این اردوگاه برای آنها میگذارند و وسیلهی زندگی در اردوگاه را برای آنها فراهم میکنند و بعد از آنکه این دوره را گذرانیدند و آنچه را باید بفهمند، فهمیدند، آنچه را باید به دست بیاورند، به دست آوردند، آنها را از اردوگاه بیرون میبرند تا در سطح بالاتری مشغول ادامهی کار و کار زندگی خود بوده باشند. اینجا همان اردوگاه بزرگ است. هر روزی هزارها هزار انسان وارد این اردوگاه میشوند و هزارها هزار انسان از این اردوگاه بیرون میروند و از این نشئه خارج میشوند تا به مسیر اصلی و به هدف اصلی خلقت و به سرمنزل واقعی، خود را نزدیکتر کنند.