اکنون جمع شما فرزانگان و دانشمندان دینشناس و خبرگان فقاهت، دارای نقشی اساسی است. نخست باید مراد صحیح از «نقش زمان و مکان در اجتهاد» شناخته و توهّم ناسازگاری این اصل با اصل «پایداری و ابدیّت شریعت» به شیوهای عالمانه و دقیق دفع شود؛ و سپس مرزبندی این اصل مهم، و تعریف جامع و مانع و شیوههای استفاده از آن تبیین گردد. در این کار بزرگ، شرح صدر و تحمّل علمی همراه با دقّت و مراقبت از اصول مسلّم و مقطوع، در کنار یکدیگر لازم است. بیشک، حضور علما و فقها و اساتید برجسته و نامدار حوزهی علمیّهی قم در این گردهمایی و نیز شخصیّت علمی مدیر2 محقّق و عالیقدر و ارزشمند و دستاندرکاران فاضل و فنشناس و دلسوز آن، امیدهای فراوانی به ثمرات این مجمع علمی در دل برمیانگیزد.