بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم‌

در ابتدا به برادران و خواهران عزیز؛ بخصوص ایثارگرانی که در این جلسه بحمداللَّه فضا را به عطر ایثار و خاطره‌های شکوهمند معطّر فرموده‌اند، خوشامد عرض میکنم. جلسه امروز ما که به مناسبت یاد روزهای پرحماسه و پرشکوه و سرشار از افتخار و شادی بازگشت آزادگان عزیز ما به میهن است، ترکیبی است از قشرهای ایثارگر، آزادگان عزیز، همسران مفقودان و اسرای هنوز آزاد نشده، همسران جانبازان عزیز ما، فرزندان شهدای عزیز ما، بسیجیان عزیز و قشرهای اهل ایثار. این، فضای مبارکی است و تنفّس در این فضایی که شما در آن حضور دارید، عطر معنویّت و شهادت و ایثار را به مشام جان انسان مشتاق میرساند.

امروز حرف اصلی من به شما عزیزان و همه ملت ایران این است که به هیچ فردی، به هیچ ملتی و به هیچ جمعیتی، از خزانه غیبت الهی هیچ چیز نمیدهند، مگر با تلاش و کوشش. ملتهای تنبل و بیحال، از افتخارات ملی نصیبی نخواهند برد. مجموعه‌های بیهمّت و بیکاره، به خدمات و به شایستگیهای بزرگ دست نخواهند یافت. افرادی که نخواهند تلاش کنند و زحمت بکشند، در بازار معنویّت و در سودای عشق و ایمان و تقوا و فضایل معنوی، چیزی گیرشان نخواهد آمد: « ﴿لیس للانسان الّا ما سعی ﴾ ».^[1]