ملت احساس کرد که دشمن در کمین است. این، خیلی مهمّ است. من همیشه به دوستان میگویم که هیچ وقت زیر سر عناصر تعیین کننده این کشور، بالش نرم نگذارید و نگویید که هیچ خطری نیست. بگذارید همه بدانند و حس کنند که دشمن در کمین است؛ همچنان که امیرالمؤمنین علیه‌السّلام فرمود: « من نام لم ینم عنه »^[1] آن وقتی که شما در سنگرتان به خواب رفته‌اید، خیال نکنید که سنگربانِ سنگر مقابل هم در خواب است. خیر؛ او متوجّه شماست و منتظر است که به خواب بروید. برای ملت، خواب رفتن، بزرگترین دشمن است. سعدی در گلستان، درباره آن کسانی که سرِ کوهی بودند و دشمن آنها را تصرّف کرد، چه شیرین و زیبا گفته است. او میگوید نخستین دشمنی که بر آنان تاخت و تصرفشان کرد، « خواب » بود. نباید به خواب بروید. اگر ملت به خواب رفت، میتوانند همه کار با او انجام دهند؛ نابودش کنند و هر چیزی را به او تزریق نمایند. باید بیدار بود. ملت ایران باید بیدار باشد. این حادثه نشان داد که توصیه به بیداری ملت ایران، توصیه بیجایی نیست. باید بیدار باشید. میبینید که دشمن چطور بیدار است و ممکن است یک وقت علیه ملت ایران، از هر چیز کوچکی استفاده‌ای بکند و به خیال خود ضربه‌ای وارد نماید. البته ملت در صحنه آمد؛ خیلی هم خوب بود. دشمن از همین میترسد؛ از حضور مردم در صحنه‌های گوناگون. این، شکننده‌ترین سلاحی است که ملت ایران دارد. این، یک صحنه بود؛ اما