آن قطعه را همین‌طور در بسته سوار هواپیما میکردند و به کشور سازنده می‌بردند؛ در آن‌جا یک قطعه دیگر با قیمت گزافی میفروختند و به ایران میفرستادند؛ در حالی که ایرانی میتوانست آن را تعمیر کند !

جوانان صنعتگر ایرانی که امروز در نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران به خود این گستاخی و جرأت را میدهند که به فکر ساختن یک هواپیمای شکاری - بمب‌افکن بیفتند و یک جنگنده مجهّز و پیشرفته بسازند، در ارتش آن روزِ ایران و در سراسر کشور ما بودند؛ اما کارایی نداشتند. استعداد بود، امکان بود؛ اما قدرتِ به کارانداختن نبود و به آنها فرصت داده نمیشد.

امروز جوانان ما، صنعتگران ما، مهندسان ما و فن‌آوران ما، با ابتکاری که مخصوص ملت ماست - به این معنا که ملت ما هم بحمداللَّه از آن به صورت ویژه‌ای برخوردار است - در زمینه ساخت تجهیزات نظامی، توانسته‌اند به پیشرفتهای زیادی نائل آیند. این هواپیمای آذرخش را با استفاده از تجربیّات خود ساختند؛ چون ما انواع هواپیماهای ساخت کشورهای مختلف را در این‌جا داریم؛ هواپیماهای ساخت کشورهای غربی، ساخت کشورهای شرقی. آنچه را که در آموزشها و تجربه‌های خودشان به دست آوردند، بر روی هم گذاشتند و این هواپیما امروز ساخته شده است و جمهوری اسلامی ایران به وسیله همین نیروهای مؤمن ما، در عداد سازندگان جنگنده‌های پیشرفته دنیا درآمده است؛ اما در گذشته چنین فرصتهایی داده نمیشد.