عزیزان من ! جوانان ایران ! جوانان نظامی و ارتشی ! رژیمهای خائنی که بر این کشور و بر این آب و خاک مقدّس حکومت میکردند، سالهای متمادی پدران شما را تحقیر کردند و اجازه دادند که بیگانگان مردم ایران را تحقیر کنند. نه سیاستمدار ایرانی جرأت نفس‌کشیدن داشت، نه دانشمند و فن‌آور ایرانی قدرت کارکردن داشت، نه جوان ایرانی قدرت نوآوری و ابتکار داشت و نه نظامی ایرانی حتّی توان دفاع از مرزهای این کشور را داشت. امریکاییها، استعمارگران، امپراتوری استعمارگر پیر انگلیس، ملت ایران را این طور میطلبیدند و این‌گونه میپسندیدند؛ مثل جسم مرده بیجانی با جیبهای پر از پول، که بیایند با او هر چه میخواهند بکنند و ثروت او را غارت کنند و ببرند.

امروز هم امریکاییها ایرانی را این‌طور میخواهند. امروز هم کسانی که با جمهوری اسلامی ایران ستیزه میکنند و بدند، به خاطر همین بدند که اجازه نمیدهند آنها با ایران همان معامله‌ای را بکنند که اسلافِ آنها در طول دو قرن با این مملکت کردند و با پدران ما انجام دادند. آنها میخواهند ایران برای همیشه به آنها وابسته باشد.

خدایا ! به خاطر امکانات کم‌نظیر یا بی‌نظیری که به این آب و خاک داده‌ای؛ این همه ثروتهای زیرزمینی و این موقعیت عظیم جهانی، باید این ملت تا ابد تو را سپاسگزاری کند. ما برای اروپاییها دروازه آسیا و برای آسیاییها دروازه اروپاییم. ما در یک منطقه حسّاس واقع شده‌ایم. نه تشکیل اتّحاد جماهیری شوروی توانست حسّاسیت ایران را به عنوان یک محور اساسی میان شرق و غرب عالم تغییر دهد، و نه انهدام اتحاد