بیانات سال 76


این زندگی - که دوران کوتاه یا بلندی است - در نهایت کوتاه است؛ زندگی یک ساعت است. در دوران جوانی، انسان این را حس نمیکند؛ لیکن وقتی زندگی را شناخت و سنین عمر قدری بالا رفت، میفهمد که زندگی ساعتی بیش نیست و گذراست. در این ساعت، باید حداکثر استفاده را کرد، برای این‌که این حقیقتِ « منِ » انسانی که بناست بعد از این نشئه بماند و از حیات حقیقی بهره‌مند شود - که « ان الدّار الاخرة لهیالحیوان »؛ حیات حقیقی بعد از این نشئه است - بتواند خوب زندگی کند، بتواند به لقاءالهی برسد، بتواند به آن حقیقتی که خدای متعال برای آن معیّن کرده است، نائل شود و ناقص و نیمه‌کاره و منحرف و معذّب نگردد. این، به دستِ شماست. همه‌ی عمر هم هر چه شما تلاش میکنید، باید در این جهت باشد. غیر از این، خطا و انحراف و اشتباه و کج‌فهمی است.

کسانی که دنیا و لذّات و زندگی روزمرّه را اصل میدانند، در اشتباهند. البته روزی به اشتباه خودشان پی خواهند برد؛ اما آن وقتی که دیگر کار از کار گذشته است و کاری نمیشود کرد. اگر بخواهید این راه را خوب حرکت کنید، با شوق حرکت کنید، عاشقانه حرکت کنید، باید از جوانیتان استفاده کنید و خود را به خدای متعال نزدیک نمایید.

حال هم از این فرصت استفاده کنیم. این ماه، ماه رجب است. در آینده‌ی نزدیکی، ماه شعبان و ماه رمضان فرا میرسد. در این سه ماه، آنچه

  1. 1.

«4»