بیشک علم و تمدّن بشر، خُلقیّات نیکو در میان انسانها، عادات خوب و بسیاری از این مقوله چیزها، اگر ظاهراً هم به ادیان متّصل نباشد، در ریشه اصلی، جوشیده از ادیان و معارف الهی است و در رأس آنها بعثت نبىّ‌مکرم اسلام است؛ لیکن در عین حال همه بشریت - در آینده هم بیشتر - از این برکات استفاده خواهند کرد. بنابراین بزرگترین، مهمترین و برجسته‌ترین حادثه در تاریخ بشر، این بعثت است.

جا دارد که مسلمانان درباره این حادثه، بیشتر بیندیشند. نمیتوانیم منکر گرفتاریهای دنیای اسلام شویم و آنها را ندیده بگیریم. نمیتوانیم ضعفهایی را که جوامع اسلامی، امروز دچار آن هستند، کوچک بشماریم.

یک روز تجربه‌ای در این عالم اتّفاق افتاده است و آن تجربه حاکمیت اسلام به طور کامل - در زمان وجود مقدّس نبىّ‌اکرم و دوره محدودی از صدر اوّل - بر زندگی انسانها بود. همان برکات، کار را به جایی رساند که امّت اسلامی توانست بزرگترین ملتها را در برهه‌ای از زمان به وجود آورد، و آن چنان مشعلی از علم و تمدّن و فرهنگ و اخلاق و پیشرفت و درسهای فراموش نشدنی برافروزد که بشریت هنوز که هنوز است، از پرتو و اشعّه آن استفاده میکند؛ آن هم در دوران جهلی که آن روز بر دنیا حاکم بوده است !

خوب؛ این یک تجربه است. هر چه ما از اسلام دورتر شده‌ایم و پیام مبعث را کمتر مورد توجّه قرار داده‌ایم، زندگی بر ما مسلمانان - در دوره‌های مختلف - مشکلتر شده است.