سازد و هر گاه لازم باشد، نیرویی از خودِ کشورهای اسلامی را به حراست از امنیّت و صلح، در این منطقه بگمارد. هم اکنون اقلیّتهای مسلمان در بعضی از کشورهای جهان، از تبعیض و ستم و رفتارهای تعصّب‌آمیز، به شدّت در رنجند. کمک به آنان وظیفه همه مسلمانان است. ولی برای یک کمک جدّی و قابل قبول در چهارچوب روابط بین‌المللی، نیاز به یک مرکز بین الممالک اسلامی است و کدام مرکز، مناسبتر از سازمان کنفرانس اسلامی ؟ دهها کار بر زمین مانده وجود دارد که هریک به تنهایی، وظیفه همه دولتهای اسلامی است.

آنچه گفتم، نمونه‌هایی از آن است و در همه این موارد، نقش هیچ دولت اسلامی نمیتواند جای خالی یک مرکز بین الدول اسلامی را پرکند. برادران و میهمانان عزیز ! بیایید به حول و قوّه الهی، از این فرصتها بهره بگیریم، به یکدیگر نزدیکتر شویم و مرکز و نقطه اتّصالِ میان خود را تقویت کنیم. کنفرانس اسلامی باید قطعنامه‌های خود را تا اجرای کامل، پیگیری کند تا این اجلاسها برای ملتهای ما، دستاوردی داشته باشد. به علاوه باید بتواند پارلمان بین المجالس کشورهای اسلامی را تأسیس کند، بازار مشترک اسلامی را از صورت یک آرزوی دور، به یک واقعیّت تبدیل کند، دیوان داوری اسلامی را پیریزی نماید و بالاخره به نمایندگی از پنجاه و پنج کشور اسلامی و یک میلیارد و چند صد میلیون نفوس، یکی از اعضای ثابت شورای امنیت سازمان ملل متحد باشد و تا وقتی حقِ‌ « وتو » باقی است، ششمین عضو دارای حقِّ « وتو » در آن شورا باشد. این