خطر است. در الجزایر، فجیعترین جنایات از سوی دستهای پنهان ارتکاب میشود تا اسلام گرایان بدان متّهم و چهره اسلام از آن زشت شود ! در بوسنی، در کشمیر، در سومالی، در قره‌باغ و در برخی نقاط دیگر، مسلمانان دچار مشکلاتند. سازمان کنفرانس اسلامی میتواند با استفاده از کمیته‌های مخصوص، به این کارها همّت گمارد و با کار مؤثّری که همه اعضا در آن سهیمند، معضل را حل کند. ما برای فعال کردن این سازمان در مسائل فیمابین کشورهای خود، به جز اراده همگانی و کمک مالی از سوی کشورهای اسلامىِ ثروتمند، به هیچ کس و هیچ چیز دیگر نیاز نداریم. مخالفت احتمالی دولتهایی که از اتّحاد مسلمین متضرّر میشوند، نمیتواند هیچ مانعی بر سر این راه ایجاد کند؛ مگر آن‌که در اراده ما تزلزل ایجاد شود.

هنگامی که مردم مسلمان منطقه بالکان، با وحشیانه‌ترین روش، نسل کشی میشدند و ملتی تنها در برابر تهاجم نظامی سازمان یافته برخی و چشمهای بیتفاوت برخی دیگر، از هویت اسلامی خود دفاع میکرد، جای چنین مرکزی خالی بود تا بتواند بخشی از آلام آن برادران را کم کند و وزنه مهمی در کفّه معادلات جهانی به سود آن ملت مظلوم شود ! هم اکنون حضور ناوهای بیگانه و بیش از همه، عِدّه و عُدّه امریکایی در خلیج فارس - که یک دریای اسلامی و مرکز مهم انرژی برای همه جهان است - موجب ناامنی است. وجود یک سازمان کنفرانس اسلامىِ مقتدر، میتواند از یک سو با زبان عزّت و اقتدار اسلامی، بیگانگان را به رفع این مزاحمت وادار کند و از سوی دیگر بهانه‌های این حضور بیجا را مرتفع