بیانات سال 76
بسم‌‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم « الحمدللَّه ربّ‌العالمین. نحمده و نستعینه و نستغفره و نتوب الیه و نؤمن به و نتوکّل علیه و نصلّی و نسلّم علی حبیبه و نجیبه و خیرته فی خلقه؛ سیّدالانبیاء والمرسلین، سیّدنا و نبیّنا ابی‌القاسم محمّد و علی آله الأطیبین المنتجبین. سیّما بقیه‌اللَّه فی‌الارضین. قال‌اللَّه الحکیم فی کتابه: « ﴿هوالذی بعث فیالامیّین رسولاً منهم یتلوا علیهم آیاته و یزکّیهم و یعلّمهم‌الکتاب والحکمة ﴾ ».[1] پروردگارا ! با همه وجود و با همه حواس و احساسات و مشاعر خود، تو را سپاس میگوییم که به ما فرصت عنایت کردی تا یک ماه رمضان دیگر را درک کنیم و یک بار دیگر در مهمانسرای الهی و معنوی مبارک تو وارد شویم. اگر این فضل و لطف بزرگ الهی با این توفیق همراه شود که بتوانیم این بار از ضیافت الهی حقیقتاً استفاده کنیم و بر سر سفره انعام و احسان الهی بهره‌مند شویم، چنانچه تا آخر عمر یکسره شکر این نعمت را بگزاریم، شکر لازم و حقیقی را نگزارده‌ایم. به شما برادران عزیز و خواهران گرامی و نمازگزاران، ورود در ساحت این میهمانسرای الهی را تبریک عرض میکنم.