التی تهتک العصم » ،^[1] تا آخر. دعای ابیحمزه ثمالی و دعاهای گوناگون دیگر از این انسانهای بزرگ،

همین‌طور است. من و شما به استغفار احتیاج داریم. ای مؤمنین؛ عزیزان؛ ای دلهای پاک و صاف ! مبادا مغرور شوید و بگویید ما که گناهی نکرده‌ایم ! چرا؛ غرق قصوریم، غرق تقصیریم ! « و ما قدر اعمالنا فی جنب نعمک ».^[2] آنچه کار خوب که ما به خیال خودمان انجام میدهیم، در مقابل نعم پروردگار و در مقابل حقّ شکر الهی، چه ربطی و چه نسبتی دارد !؟ چقدر قابل ذکر است !؟ ما نمیتوانیم آن حقّ شکر را ادا کنیم؛ نمیتوانیم ! « لاالذی احسن استغنی عن عونک » ^[3] مگر میشود انسان از تفضل و لطف الهی، در آنی از آنات، مستغنی باشد !؟ همیشه محتاجیم؛ همیشه هم لطف پروردگار میرسد: « خیرک الینا نازل ».^[4] ما هم از ادای شکر عاجزیم و این قصور، یا تقصیر است و به‌هرحال طلب مغفرت میخواهد.

شب قدر، فرصتی برای مغفرت و عذرخواهی است. از خدای متعال عذرخواهی کنید. حال که خدای متعال به من و شما میدان داده است که به سوی او برگردیم، طلب مغفرت کنیم و از او معذرت بخواهیم، این کار را بکنیم، والّا روزی خواهد آمد که خدای متعال به مجرمین بفرماید: