و دیگر مسائل میترسانند؛ اعتنایی نمیکند و میبینند که اصلاً در او اثری نکرد. با او چه کار کنند ؟ آنهایی که در این بازی و در این دعوا، چندان جدّی نبودند و بازی خورده بودند، به هم میزنند و شاید اگر لازم شد، عذرخواهی هم میکنند. آن کسانی هم که در متن ماجرا بودند - مثل دولت آلمان - درمیمانند که با جمهوری اسلامی چه باید کرد. حقیقتاً باید هم دربمانند؛ چون با ملّت ایران بدی کرده‌اند. این، به برکت آن است که این نظام سیاسی، نظام سیاسىِ جدا و منقطع از مردم نیست؛ نظام ولایت و نظام پیوستگی است. این، خاصیّت نظام ولایت است.

من این صحبت را در دو صحنه و دو جا، با دو مخاطب عرض میکنم. یکی با مردم است که مکرّر هم در این روزها، همین مطالبی را که امروز به شما عرض کرده‌ایم، به مردم گفته‌ایم. اما یک وقت مخاطب، شما مسؤولان کشورید. چیزی که میخواهم به شما بگویم، این است که: عزیزان من ! در هر جایی که شما مسؤول هستید، این را باید قدر بدانید، نگهش بدارید و حفظش کنید. ما باید این را حفظ کنیم. اعتماد و اطمینان و پیوستگی و محبّت مردم، حرکتی یکجانبه نیست که اگر مردم به کسی محبّت کردند و دل بستند، هر کار هم بکنی، اینها محبّت دارند. نخیر؛ این طور نیست. محبّت و ارتباط مردم، یک امر دوجانبه است. باید از طرفِ مسؤولان در همه سطوح، به مردم پاسخ داده شود. البته این پاسخ، انواع و میدانهایی دارد. باید برای مردم کار شود. البته کار میشود. انصافاً هم هیچ منصفی نمیتواند منکر شود. در این کشور، دستگاه کار