کنند. اجتماع برادران پیرو مذهب اهل‌بیت و شیعیان اهل‌بیت علیهم‌السّلام هم بر همین اساس است.

گرد آمدن معتقدین و مؤمنین به مذهب اهل‌بیت، برای مبارزه و معارضه با مسلمانان غیر خودشان نیست؛ برای ایجاد شکاف و شقاق نیست؛ برای تمیّز از میان برادران مسلمان و جدا کردن اصحاب فقه‌ها و کلامهای مختلف و مذاهب مختلف نیست؛ برای حراست از مجموعه پیروان اهل‌بیت است.

پیروان اهل‌بیت در اغلب نقاط دنیا مظلومند. ملت بزرگ ایران - که اکثریّت قاطع افراد آن پیروان اهل‌بیت هستند - یک ملت مظلوم است. مظلومیت شیعیان منحصر به آن‌جایی نیست که در کشور بزرگی مثلاً هزار خانوار شیعه زندگی میکنند؛ حتّی در ایران هم شیعیان مظلومند ! مظلومیت، با قدرت منافاتی ندارد. ممکن است شخصی یا ملتی در کمال اقتدار هم باشد؛ اما مظلوم واقع شود.

امیرالمؤمنین، مولا و مقتدای ما علیه‌آلاف‌التّحیّةوالثّناء، در نهایت اقتدار و در نهایت مظلومیت بود. آن سه جنگی که در دوران خلافت کوتاه آن بزرگوار بر او تحمیل شد، و بعد شهادت مظلومانه‌اش، و بعد اختفاء مرقد مطّهرش تا بیش از یک قرن، به معنای مظلومیت آن بزرگوار است.

ملت ایران هم مظلوم است. شیعیان در بسیاری از نقاط عالم همین‌طورند. علّت هم این است که مکتب اهل‌بیت علیهم‌السّلام از اوّل بر اساس مبارزه با تحریف و کشاندن جریان ایران اسلامی به میل