البته امروز چهره استان، چهره یک استان محروم است و با همه تلاشی که شده است، هنوز روستاهای محروم، بخشهای محروم و حتّی مشکلات شهری در این استان بسیار است. در این سفر، بیشترین نقش ما، نقش شناسایی و فهمیدن مشکلات است. مسؤولان کشور، دولت عزیز و بخشهای مختلف، مسؤولیتهای خودشان را بشناسند و در برنامه‌های کاری آینده، آنها را بگنجانند. در زمانهای منطقی و معقولی و با فاصله‌های قابل قبولی، به ترتیب و بتدریج این مشکلات باید حل شود.

این ملت مؤمن، این استان جوان، این دلهای پرمحبّت، این دستهای کاری و قوی و این روحهای مطمئن، باید بتوانند در این بخش از کشور، هم از لحاظ معنوی و فرهنگی و دینی، هم از لحاظ اقتصادی، هم از لحاظ مسائل اجتماعی، و هم بر لبِ تنگه حسّاس هرمز - این آبراه عظیم جهانی که چشم همه قدرتمندان عالم به آن است - بهره‌مند شوند. مردمی هوشیار، جوانانی مصمّم، پنجه‌هایی قوی و نیرومند، زنان و مردانی که دلشان از عشق به میهن و فداکاری برای اسلام میتپد، در این نقطه حسّاس گوش به زنگ باشند؛ دوست را بشناسند، دشمن را بشناسند و وظیفه را بفهمند. پیشرفت همه جانبه این استان، به امنیت این کشور هم - به طور مستقیم و غیرمستقیم - ارتباط پیدا میکند، که باید به فضل پروردگار همه این کارها انجام گیرد. البته نقش شما آحاد مردم، بخصوص نقش جوانان و بالاخص نقش کسانی که از آنها انتظار تخصّص