نکته دوم، مسأله اتحاد است. اتّحاد را تبلیغ کنید. البته نمیگوییم الان اتّحاد تحقّق پیدا کند. طبیعی است که از حرف و عقیده و اعتقاد تا عمل فاصله ژرفی است؛ لیکن امروز اعتقاداً ترویج تفّرق و تشتّت میشود که نمونه‌هایش را میبینید. بایستی با این مبارزه و مقابله کرد. بایستی تفهیم کرد که وحدت بین مسلمین، به صد دلیل واجب، و به صد دلیل ممکن است. بایستی دنبال کرد که این نکته در تبلیغات زبان‌دانها و مبلّغان و گویندگان و حتّی حجاج معمولی که ممکن است رفیقی از یک کشور پیدا کنند و با او دو کلمه حرف بزنند، رعایت شود.

دشمنان وحدت چه کسانی هستند که میشود در دنیا یکی یکی آنها را با انگشت نشان داد ؟ طرفداران وحدت چه کسانی هستند ؟ آیا خدا و ملائکه و انبیا و اولیا از وحدت خرسند میشوند، یا ناراضی ؟ اینها را میشود کاملاً با وجدان معمولی دینی و اسلامىِ مشترک بین همه مسلمین فهمید.

مسأله دیگری که توجّه به آن خیلی لازم است، مسأله دین و سیاست است. جدا کردن دین از سیاست که شاید از قریب دویست سال قبل در برنامه دشمنان دنیای اسلام بوده است، نکته بسیار مهمّی است. ولو خود این کلمه را تکرار کنید که « سیاست اسلام از دیانت آن جدا نیست، دیانت اسلام از سیاست آن جدا نیست ». این تکرار شود، گفته شود و به گوش همه برسد.