بیانات سال 77
بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم الحمدللَّه ربّ‌العالمین. والصّلاة والسّلام علی سیّدنا و نبیّنا و حبیب قلوبنا ابی‌القاسم المصطفی محمّد و علی آله الاطیبین الاطهرین المنتجبین. سیما بقیةاللَّه فی الارضین. قال اللَّه الحکیم فی کتابه: « ﴿بسم‌اللَّه‌الرحمن‌الرحیم. انا اعطیناک الکوثر. فصلّ لرّبک وانحر. ان شانئک هوالابتر ﴾ . ([1] در زمان حیات بابرکت امام بزرگوار، هنگامی که وجود آن مرد بزرگ و رهنماییهای او، مثل خورشید عالمتابی بر تمام اجزای این نظام میتابید و به همه نور و گرما میبخشید، تصوّر این که یک روز این نظام بتواند بدون این خورشید فروزان به حیات خود ادامه دهد، دشوار بود. دوستان به سختی باور میکردند؛ دشمنان هم به چنان روزی امید بسته بودند. اما به فضل الهی، خدای متعال نعمت خودش را بر این مرد بزرگ، منحصر به دوران حیات او نکرد؛ بعد از وفات او هم، برّ الهی و نعمت الهی بر او جریان یافت و این سرچشمه‌ای که او با ایمان عظیم و با توکّل و اخلاص خود به جریان انداخته بود، همچنان جاری ماند و ثابت شد پایه‌ای که