قبول کرد که دولتی به اتّکای این‌که میتواند به خاک یک کشورِ دوردست و به یک ملت دیگر حمله کند، تهاجم نماید. استدلالش هم فقط این باشد که من میتوانم، پس میکنم ! این غلط است. این روش، روشِ مردود ملتهای مستقلّ دنیاست. ما به عنوان جمهوری اسلامی، از اوّل این شجاعت را داشتیم که این روش را محکوم کنیم. بعضی از کشورهای دیگر، با این‌که این روش را نمی‌پسندند، حاضر نیستند آن را محکوم کنند. ما هرگز زیر بار این‌گونه قدرت‌نماییها نرفتیم و نخواهیم رفت.

این کاری که در افغانستان یا در سودان انجام گرفت، دو اشکال بزرگ دارد:

اوّلاً از لحاظ انسانی، یک عملِ جنایت‌آمیز است. من « اسامه‌بن‌لادن » را نمیشناسم و کشتن مردم بومی غیر نظامی کنیا و تانزانیا را هم به‌هیچ‌وجه تأیید نمیکنم - به این چیزها ما راضی نیستیم - اما این حرکتی که اینها در افغانستان انجام دادند، به همان اندازه محکوم است که آن حرکتی که در آن‌جا از لحاظ کشتار انسانهای غیر نظامی و غیر دخیل در یک اقدام نظامی انجام گرفت. به عنوان حمله به دشمن، به یک عدّه انسان بیدفاع حمله میکنند؛ دهها موشک پرتاب میکنند؛ یا در سودان کارخانه‌ای را از بین میبرند؛ معلوم نیست چه تعداد انسان را از بین میبرند و نابود میکنند؛ فقط به این عنوان که ما تشخیص دادیم، یا حدس زدیم، یا فهمیدیم که دست دشمن ما در این‌جاست ! این روشِ غلطی است؛ این یک جنایت است. هر کس مرتکب این جنایت شود، محکوم است. دولت امریکا هم محکوم است؛ او یک تروریسم است. حرکت او، یک حرکت تروریستی