به رسوم و آداب خودی، به دانش خودی، به استعداد شکوفا و درخشانی که در نسل ایرانی وجود داشت. این بیاعتقادی، در طول سالهای متمادی، اثر خودش را بخشید. از روزی که این فکر - فکر تحقیر ایرانی - وارد این کشور گردید و موجب شد که این احساس حقارت تا اعماق جان قشرهای برگزیده این کشور نفوذ کند، تا وقتی که غرب محصول این حالت را چید، البته سالها طول کشید؛ ولی بالأخره آنها موفّق شدند و نتیجه آن، همین عقب‌افتادگیهایی است که شما در کشورمان مشاهده میکنید. با این همه منابع انسانی، با این همه منابع مادّی، با این موقعیت جغرافیایىِ ممتازی که ما داریم، با آن سابقه درخشان علمی و فرهنگی و میراث عظیم گنجینه علمی که ما داریم، وضع ما امروز از آنچه که باید در میدان علم و صنعت و پیشرفتهای گوناگون علمی باشد، بسی عقبتر است.

درباره مسائل تاریخی و جغرافیایی و ادبیّات ما هم، دیگران بیش از نیروهای خودی تحقیق کردند، کار کردند، و آن استعداد درخشانی که در ایرانی هست، نتوانسته است هنوز این عقب‌ماندگیها را جبران کند. البته از مقطع انقلاب به این طرف، معجزه‌ای به وقوع پیوسته است و آن « خودباوری » است. آن احساس حقارت دیگر امروز نیست؛ لیکن بایستی کار کرد.

سالهای اوّلِ انقلاب، بخصوص هشت سال جنگ تحمیلی، گرفتاریهای زیادی بود. امروز وظیفه شماست که تلاش کنید و هدف این تلاش هم عبارت است از عزّت بخشیدن به اسلام و استقلال بخشیدن به ایران اسلامی. کشورتان را از همه جهت مستقل کنید. البته مستقل بودن به