کار، آزاد نیستند. این آزادی، آزادىِ خیانت است. اگر قرار شد کسانی بنشینند و توطئه کنند و این توطئه را به شکلی در نوشته‌ای منعکس کنند، این آزادی توطئه است و مردود است. بنده منتظر میمانم ببینم که دستگاههای مسؤول چه میکنند، والّا، جلوگیری از این حرکات موذیانه، کارِ دشواری نیست. فکر این را هم که « دنیا چه میگوید » و « روزنامه‌ها و سازمانهای دنیا چه میگویند »، هیچ وقت ما نکرده‌ایم و نباید بکنیم. این سازمانهای جهانی و این مطبوعات دنیا، همان کسانی هستند که شما دیدید امام بزرگوار ما را که در جمال معنوی، یک شخصیت واقعاً استثنایی بود - پرچمدار یک انقلاب بزرگ، رهبرِ محبوبِ یک ملت، دارای خصوصیات ویژه‌ای که هرکس یکی از آن خصوصیات را داشته باشد، دستگاههای فرهنگی دنیا برای او احترام قائلند: فیلسوف، عارف، فقیه و حقوقدان، شاعر و هنرشناس - چگونه تلّقی میکردند و چگونه معرفی مینمودند و الان چگونه معرفی میکنند ! ( حالا چون چند سال گذشته است، دیگر به امام کمتر میپردازند .) همان مطبوعات و سازمانها، فتنه گرانی از قبیل این سفّاکین - طالبان - را با شگردهای مطبوعاتی و تبلیغاتی، با نوع عکسی که میاندازند، با نوع کاریکاتوری که میکشند و با نوع خبری که تنظیم مینمایند، ترویج میکنند. اینها، چنین آدمهاییاند ! مگر میشود به فکر حرفهای اینها بود !؟ مگر برای مصالح کشور و مصالح یک ملت، باید منتظر این حرفها ماند !؟

بنده منتظرِ اجازه سازمانهای بین المللی برای نحوه اداره این کشور نمیمانم و منتظرم دستگاههای مسؤول - وزارت ارشاد، دستگاه قضایی و