بیانات سال 77


بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم‌

خدای متعال را سپاسگزارم که توفیق داد یک بار دیگر این جمع نورانی را، به رسم سالهای پیش، در این‌جا زیارت کنیم. جمع شما، بحمداللَّه و المنّة، نمونه‌ای است از بروز و ظهور نورانیّت ایمانی و دینی در بین جوانان کشور؛ آن هم ایمان فعّال و همراه با عمل صالح. از یک طرف شما - تا آن‌جا که من میبینم و میشناسم - یادآور درخشانترین خاطرات ملت ما هستید؛ خاطرات دفاع جانانه، فداکارانه و پارسایانه در مقابل تهاجمی که هدفش نابودی عزّت این ملت و لطمه به عظمت اسلام بود. شما جزو بهترین عناصری هستید که در آن روز، واقعاً با پاکدامنی و پارسایی و شجاعت و فداکاری ایستادید و این ملت، این کشور، این تاریخ، و در حقیقتْ پرچمِ برافراشته اسلام را نجات دادید و حفظ کردید. هریک از شما، تاریخی و نشانه‌ای از آن روزها هستید؛ که یاد آن روزها گرامی باد ! امام بزرگوار ما، به این تپش روح ایمانی در دلها و جانهای شما دلخوش بود و آن را قدر میدانست.

از سوی دیگر، مجموعه شما، مجموعه‌ای مؤمن، آگاه، شجاع، بصیر و در راه خدا، در راه نجات ایران و ایرانی و نجات همه مستضعفان عالم از چنگالهای ظلم و استکبار بوده‌اید و هستید و ان‌شاءاللَّه خواهید بود.

«1»