بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم‌

به همه برادران و خواهران عزیز، مخصوصاً به خانواده‌های محترم شهدا و برادران و خواهرانی که از راههای دور تشریف آورده‌اند، خوشامد عرض میکنم. امیدوارم که زحمات و تلاشها و اخلاص شما، مورد لطف و رحمت الهی قرار گیرد.

در آستانه ماه مبارک رجب هستیم که ماه بسیار بزرگ و مبارکی است. این ماه و ماه شعبان و ماه رمضان، عید بندگان صالح خدا و اولیاءاللَّه محسوب میشود؛ چون وقتِ مناجات و تضرّع و توجّه به حضرت ربّ‌الارباب است. بشر در هر برهه‌ای از زمان و در هر شأنی از شؤون اجتماعی که باشد، به ارتباط با خداوند و دعا و توجّه و تضرّع نیاز دارد. این نیاز، یک نیاز اساسی است. بدون ارتباط با خدا، انسان در درون خود تهی است؛ بیمغز و بیمعنا و بیمحتواست. توجّه به خداوند و ارتباط با او، روحی است در کالبد انسان واقعی و حقیقی. هر فرصتی را برای استحکام رابطه بین « عبد » و « رب » باید مغتنم شمرد؛ و فرصت ماه رجب، از این فرصتهاست.

دعاهایی که در این ماه وارد شده، درسهای تربیت است. دعا را باید شناخت. دعا در عین این‌که دلِ انسان را با خدا متّصل و جان آدمی را سرشار از صفا و معنویت میکند، فکر و ذهن او را هم هدایت مینماید.