خبرگان نگذاشت این خلأ به وجود آید. البته آنها شخص حقیری مثل این ناچیز را برای کشیدن این بار سنگین انتخاب کردند. این هم قضای الهی بود؛ مایه شرمندگی این بنده حقیر بود؛ اما با قطع نظر از این‌که تعیین خبرگان متوجّه چه کسی و چه شخصی بود، این مطلب از نظر دشمن و دوست و در سطح عالم، بسیار اهمیت داشت که امام بزرگوار در شب چهاردهم خرداد، ملت ایران را به فراق خودشان مبتلا کردند و به جوار الهی رفتند. روز چهاردهم غروب نشده بود، که مجلس خبرگان کار خودش را انجام داد و همه درهای امید را بر روی دشمنان بست. دشمن این را دیده است. علّت مخالفت دشمنان مستکبرِ جهانی با مجلس خبرگان این است. این سرعت عمل و این میدان ندادن به توطئه‌های دشمن، برای دنیا خیلی مهم بود. برای این است که با مجلس خبرگان مخالفند. نه؛ این‌طور نیست که اثرِ مجلس خبرگان، آشکار نشده است. بعکس، چون اثر مجلس خبرگان آشکار شده و در برهه‌ای چنین کار مهمّی را علیه دشمن انجام داده است، این‌قدر با آن مخالفند.

چنین روزی همیشه پیش می‌آید. اگر مجلس خبرگانی باشد که از پشتوانه مردمی برخوردار و آرای مردم پشت سرش باشد، وقتی کسی را انتخاب کرد، این انتخاب، انتخاب ملت میشود و خلأیی در کشور نیست. آنها میخواهند این نباشد. دشمن میخواهد که مجلس خبرگان، یک مجلسِ بیپشتوانه باشد. مختصری از مردم، رأیی بدهند، مجلسی هم به وجود بیاید و اگر آن روز که احتیاج است این مجلس اقدامی انجام دهد، همه بگویند این مجلس متّکی به آرای مردم نیست ! ببینید؛ نزدیکِ یک