بیانات سال 77
بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم « الحمدلله ربّ العالمین. نحمده و نستعینه و نؤمن به و نستهدیه و نستغفره و نتوکّل علیه و نصلّی و نسلّم علی حبیبه و نجیبه و خیرته فی خلقه، حافظ سرّه و مبلّغ رسالاته، بشیر رحمته و نذیر نقمته، سیّدنا و نبیّنا و حبیب قلوبنا ابی‌القاسم المصطفی محمّد و علی آله الأطیبین الأطهرین المنتجبین. الهداة المعصومین المکرّمین المطهرین. سیّما بقیةالله فی الارضین. قال الله الحکیم فی کتابه: « ﴿یا ایّها الذین امنوا اذا نودی للصّلوة من یوم الجمعه، فاسعوا الی ذکرالله و ذروا البیع، ذلکم خیرلکم ان کنتم تعلمون » ﴾ [1] امروز هزارمین نماز جمعه تهران، با همّت و شرکت شما مردم خداجوی، مؤمن و بااخلاص تشکیل شده است. این اثر پُربرکت و ماندگار از امام بزرگوارمان هم مانند همه سنّتهایی که ایشان بنا نهادند، مایه خیر و برکتِ جامعه اسلامی است. در خطبه اوّل، قدری درباره نماز جمعه عرض میکنم و چون ماه رجب است، ماه دعاست، ماه توجّه و توسّل است و به روز ولادت حضرت امیر مؤمنان و سید متّقین و سرور اولیا و مراد عارفان، علی بن ابی طالب علیه‌السّلام مزیّن است، برای این‌که نام مبارک آن