دارد؛ مظهر کامل آن هم در مجموعه‌های جوان و مؤمنی است که یکی از بهترین و برجسته‌ترین آنها، مجموعه سپاه پاسداران است.

از روز اوّل هم کسانی که با استقلال این کشور مخالف بودند، با این انقلاب مخالف بودند، با خارج شدن از سیطره استکبار مخالف بودند، با رفتن به سمت اسلام مخالف بودند، با عفّت زنان و مردان مخالف بودند، با سلامت اخلاقی جوانان مخالف بودند و دل در هوای فساد فرهنگهای بیگانه داشتند، با سپاه مخالف بودند. مربوط به امروز نیست که عدّه‌ای خیال کنند کسانی با سپاه مخالفت میکنند؛ نه. آن کسانی که این خصوصیات را داشتند، از همان روزهای اوّل مخالف بودند. امروز هم که به تبع گذشت زمان در اوضاع و احوال عالم تغییراتی پیش آمده و می‌آید، کسانی که کم و بیش همان خصوصیات را دارند، باز هم با حضور سپاه، با بودن سپاه، با تدیّن سپاه و با موفّقیتهای سپاه در میدانهای گوناگون مخالفند. این بدیهی است و امر خلاف انتظاری نیست؛ لیکن مهم این است که وقتی کلمه‌ای، کلمه الهی و کلمه طیّبه شد، مخالفت و موافقت تأثیری ندارد. اگر اساس درست بود - که بحمداللَّه درست است - وقتی راه روشن بود - که روشن است - وقتی اخلاص و ایمان در افراد بود - که بحمداللَّه در شما هست - اهمیتی ندارد که افراد چه بگویند و چه بپندارند. رهرو وقتی که واردِ حرکت در جاده طولانی شد، آنچه لازم دارد، عزم و اراده است. لازم است تصمیم بگیرد که به سمت هدف برود. حالا یکی بگوید که این هست، یکی بگوید نیست، یکی بگوید اشتباه میکند.