عزیزان من ! شُکر الهی و قبول الهی از همه چیز بالاتر است: « ﴿فان اللَّه شاکرٌ علیم ﴾ ».^[1] یک سر سوزن از تلاشهای شما، از دید علم نافذِ محیطِ الهی دور نخواهد ماند و برای هر کدام یک پاسخ کریمانه از سوی حضرت حق متعال معیّن خواهد شد. این روزها به ماه رمضان و به ماه ضیافت الهی نزدیک میشویم که فرصت عجیب و مغتنمی برای خودسازی و برای نجات دادن نفوس آسیب‌پذیر و نفوس امّاره بالسّوء و نفوس ظلمانی ما و کشاندن آن به‌سوی نور است. در ماه رمضان، اوّل خودمان را نجات دهیم. با خودمان قدری کلنجار برویم؛ خودمان را قدری نصیحت کنیم؛ خودمان را برطبق معیارهای الهی، برطبق آنچه که سیر انسان به سوی رضای الهی و در نهایت لقای الهی است، تربیت کنیم؛ بعد هم مخاطبان خود را مورد نظر قرار دهیم.

ماه رمضان، ماه معطّری است؛ ماه مبارکی است؛ ماه عزیزی است؛ ماه خداست. بحمداللَّه با این سنّت حسنه‌ای که یکی، دو، سه سال است در کشور به راه افتاده است - سنّت احیای مساجد، عطر افشانی و تنظیف مساجد به عنوان آماده‌سازی برای ماه رمضان - از پیش از شروع ماه رمضان، حضور این ماه مبارک احساس میشود. هرچه میتوانید - بخصوص شما جوانان - این حضور را اوّل در دلهای پاک و نورانی خودتان تقویت کنید؛ بعد هم تلألؤی این نورانیّتی که در شماست، مخاطبان و محیط اطراف شما را حتماً تحت تأثیر قرار خواهد داد.