میتواند رشد کند، میتواند درس بخواند، میتواند پیشرفت کند، میتواند اختراع کند، میتواند بسازد، میتواند به‌خود اعتماد کند. وجود همین نظام موجب شده است که مسؤولان کشور از خودِ مردم باشند؛ دردهای مردم را بفهمند و مشکلات مردم را درک کنند. دولت، مردمی است. رئیس‌جمهور، مردمی است. مجلس شورای اسلامی، مردمی است. آحاد مسؤولان کشور، قوّه قضایّیه، دیگران و دیگران، هیچکدام از اشراف‌زاده‌ها و اعیان زاده‌ها نیستند؛ کسانی نیستند که درد مردم را نفهمند، گرانی را نفهمند، گرسنگی را نفهمند و نشناسند. از همه اینها بالاتر، در این کشور خطّ روشنی وجود دارد و آن، خطّ پیروی از اسلام است - که پیروی از اسلام، برای یک ملت و یک کشور، مایه عزّت دنیا و آخرت است - خطّ عدم قبول نوکری بیگانه و عدم قبول تسلیم در مقابل بیگانه است. کشور ما، کشوری است با ملت بیدار و زنده، حسّاس نسبت به مسائل گوناگون، دارای مسؤولان خوب و دولت مردمی. کسانی که در رأس کار هستند، افراد متدیّن و متعبّدی هستند. رئیس‌جمهور، روحانی است. بسیاری از مسؤولان، حتّی آنهایی که در لباس روحانی نیستند، عمیقاً پایبند به دین هستند. این برای یک کشور مایه رشد و پیشرفت و برای دشمنان دین نگران کننده است.

آنچه که در این دوران بیست ساله اتّفاق افتاده است - حتّی در دوران جنگ و در دوران دفاع مقدّس با آن همه گرفتاری - از لحاظ سازندگی و آبادی و عمران و پیشرفت مادّی و پیشرفت علمی و توسعه دانشگاهها و توسعه مراکز تحقیقاتی و غیره - یعنی همه این شاخصهایی که برای