و زیادهایی که دستهای خائن و گنهکار یا غافل و جاهل به‌وجود آورده‌اند، به مخاطبان برسانیم. این بزرگترین امانت الهی است؛ « ﴿ان اللَّه یأمرکم ان تأدوا الامانات الی اهلها »^[1] ﴾ بزرگترین و نفیس‌ترین و مؤثّرترین و گرانبهاترین امانتی که خدای متعال به ما داده است، معارف الهی و حقایق الهی است. اینها را بایستی به صورت ناب و به صورت خالص، هرچه نزدیکتر به واقع به دست بیاوریم و آن را به مخاطب برسانیم.

یکی از موانع در این راه، عبارت است از سهل‌انگاری؛ یعنی هر حرفی که به ذهن کسی برسد و به عنوان دین بگوید؛ هرغیر متخصّص و ناواردی، آنچه را که به سلیقه خودش خوب می‌آید، به دین نسبت دهد و منعکس کند. این آفت است که به اشتباهها، به انحرافها، به التقاطها، به کجرویهای فکری و علمی و به دنبال آن به فاجعه‌های اجتماعی منتهی میشود. آفت دوم، تحجّرها، بدفهمیها، تشخیص ندادن مطالب مهم و عمده کردن مطالب کوچک است. بین این دو، صراط مستقیم الهی را بایستی پیدا کرد و این کار، کارِ شما جوانان است؛ کار شما فضلای حوزه است؛ کار شما علمای معظّم است که باید تحتِ اشراف بزرگان و اَعلام و مَراجع بزرگ دینی، در حوزه‌ها انجام گیرد که بحمداللَّه به برکت انقلاب، این کارها شروع شده است. حالا با روندهای کُند یا تند یا متناسب، به هر حال این کارها شروع شده است؛ باید اینها را دنبال کنید.