ما میخواهیم با دولتهای دیگر تشنّج‌زدایی کنیم، نگذاریم که در داخل ملت، بین آحاد ملت تشنّج به‌وجود آید.

نکته سوم مربوط به این قضایای اخیر است که عمده آن حمله به کشور عراق بود. امریکا و به دنبال امریکا هم انگلیس، آمدند با یک بهانه واهی، حملات نظامی را به این کشور شروع کردند. البته اوّل هم جنجال کردند که این حملات ادامه خواهد داشت، ولو یک ماه هم طول بکشد؛ ماه رمضان هم مانع ما نخواهد بود ! از این رجزخوانیها کردند، بعد هم چند روزی گذشت، مشکلات داخلی و خراب بودن عقبه‌های خودشان موجب شد که عقب‌نشینی کنند. معلوم شد که اصل کار هم یک کار هوسی و ناشی از مصالح شخصی و حزبی بوده است ! این هم نمونه‌ای از مضارّ اختلاف، حتّی در دولتی مثل دولت امریکاست. اختلافات آن‌جا هم پدر آنها را درمیآورد. آنها هم براثر اختلافات، پدرشان درمی‌آید. دولتی که از لحاظ ثروت و از لحاظ پیشرفتهای تکنولوژیک و غیره آن‌طوری است، اختلافات آنها را هم حقیقتاً فشار میدهد. به‌خاطر همین اختلاف حزب، حزب بازیها و حزبهایی که به دنبال کسب قدرتند، مشکلات بزرگی برایشان به وجود آمده است.

من میخواهم این مطلب را عرض کنم که ملت ایران بداند - البته این مطلب را بارها گفته‌ایم، شما هم میدانید؛ اما این هم یک شاهد دیگر - که در مجموعه دنیای امروز، دولتی وجود دارد که میخواهد بر این مجموعه ریاست کند؛ آن دولت امریکاست. این را من نمیگویم؛ این را خود امریکاییها میگویند ! نویسندگان مقالات عمده سیاسی امریکا این را