میکند. البته در دعای شریف: « ان اللَّه کان بکلّ شیءٍ رحیما » دارد؛ اما در قرآن « ﴿کان بکلّ شیءٍ علیما » ﴾ است. بعد میفرماید: « ﴿و لیس من صفاتک یا سیدی ان تأمر بالسؤال و تمنع العطیّه ﴾ ». امام سجاد علیه‌السّلام عرض میکند: پروردگارا ! عادت تو این نیست که مردم را به خواستن امر کنی؛ اما آنچه که آنها خواستند به آنها ندهی. یعنی معنای کرم الهی و رحمت الهی و قدرت محیطه الهی این است که اگر میگوید بخواهید، اراده فرموده است که آن خواسته را اجابت کند. این همان وعده الهی است که در همین آیه‌ای که در اوّل خطبه تلاوت کردم، صریح این معنا را بیان میکند: « ﴿و اذا سألک عبادی عنّی فانّی قریبٌ اجیب دعوة الدّاع اذا دعان » ﴾ ؛^[1] هرگاه بندگان من درباره من از تو سؤال کنند که کجاست، بگو ای پیامبر، من نزدیکم و پاسخ میگویم و دعوت و خواسته آن کسی را که از من میخواهد و مرا میخواند، اجابت میکنم. هر کس خدا را بخواند، پاسخی در مقابلش هست: « ﴿لکلّ مسألة منک سمع حاضر و جواب عتید ﴾ »؛ هرسؤالی از خدا، هر خواسته‌ای از خدا، یک پاسخ قطعی در مقابل دارد. این خیلی مهمّ است و باید بندگان مؤمن خدا آن را خیلی قدر بدانند. حالا کسی که ایمان ندارد، طبیعی است که از این موقعیت - مثل خیلی از موقعیتهای دیگر - استفاده نمیکند. این وعده قطعی الهی است؛ یعنی خدای متعال هر خواسته‌ای را جواب خواهد داد. این یک وعده است و البته هر وعده‌ای هم شرایطی دارد. من در این جا آیاتی را درباره