بیانات سال 77


بسم اللَّه الرحمن الرحیم‌

الحمدللَّه ربّ العالمین. الحمدللَّه الّذی خلق السّماوات والارض و جعل الظلمات و النّور. ثم الذین کفروا بربّهم یعدلون. و نشهد ان لااله‌الااللَّه وحده لا شریک له. کما شهداللَّه لنفسه و شهدت له ملائکته و اولوالعلم من خلقه. و نشهد انّ محمّداً عبده و رسوله. ارسله بالهدی و دین الحق. لیظهره علی الدّین کلّه و لو کره المشرکون. اللّهم صل و سلّم علیه و علی آله الأطیبین الأطهرین المنتجبین. سیّما بقیةاللَّه فی‌الارضین.

اوّلاً عید سعید فطر را به همه شما حضّار عزیز - نمازگزاران - به همه ملت ایران و به همه مسلمانان جهان تبریک عرض میکنم. عیدی که طبق دعای مأثور قنوت نماز، عرض میشود: « الّذی جعلته للمسلمین عیدا و لمحمّد صلّی اللَّه علیه و آله ذخراً و شرفاً و کرامةً و مزیدا »،[1] عید مسلمانان و ذخیره و مایه شرف و کرامت و سربلندی پیامبر عظیم‌الشّأن اسلام است.

عزیزان من ! ماه رمضان را با روزه‌داری، با عبادت، با تلاوت قرآن، با ذکر، با تضرّع و با دعا گذرانیدید. ماه رمضان، مظهری از بندگی خداست؛ راه روشنی به‌سوی تقواست؛ مایه غفران ذنوب است؛ مایه روشنی دلهاست.

  1. 1. در نسخه‌ی الاقبال سیدبن‌طاووس (ج 1ص 495) بدین عبارت است: «ذخراً و شرفاً و مزیداً» و در نسخه المحجةالبیضاء ملامحسن فیض (ج 2، ص 45) بدین عبارت است: «ذخراً و کرامة و مزیداً».

«1»