ورزش، لزوماً به معنای ورزشهای قهرمانی و شرکت در مسابقات نیست. بعضی خیال میکنند که ورزشکار بودن، یعنی این که حتماً در مسابقات شرکت کنند. اگر میگوییم زنان ورزش کنند، یعنی حتماً باید در مسابقات شرکت کنند ؟ نه. ورزش کنند، مثل این که غذا میخورند؛ مثل این‌که کارهای روزانه‌شان را انجام میدهند؛ مثل این‌که درس میخوانند. ورزش باید یکی از برنامه‌های حتمی زندگیشان باشد.

از طرف دیگر، من اعتقاد دارم که ورزش قهرمانی هم لازم است. اگر ورزش قهرمانی نباشد، این ورزش همگانی اصلاً تحقّق پیدا نخواهد کرد. همیشه بایستی یک قلّه داشته باشیم، تا در دامنه‌ها افراد زیادی حرکت کنند؛ لذا ورزش قهرمانی به این دلیل واجب و لازم است. البته ورزش قهرمانی و شرکت در میدانهای بین‌المللی، منافع دیگری هم دارد و آن، سربلندی و اشتهار ملت است. نشان دادن این است که ملت ما با عزم و اراده است؛ چنین جوانانی دارد، چنین کارهایی میکند، چنین برنامه‌ریزیای میکند. این در واقع بروز ملی در یک میدان جهانی است. ورزشهای قهرمانی و شرکت در میدانهای بین‌المللی، این فواید را هم دارد. به این دلیل، من با همه اینها موافقم.

البته از وضع بودجه امسال ورزش من اطّلاعی ندارم. بودجه به دولت و مجلس ارتباط پیدا میکند و من الان دقیقاً ارقام آن را نمیدانم. البته من گاهی مشروح برنامه تلویزیونی از مجلس را درخصوص بودجه میدیدم و کتابچه بودجه را هم پیش ما می‌آورند؛ لیکن من به‌طور مشخّص نمیدانم وضع بودجه ورزش چگونه است که شما را به نگرانی انداخته است.