بسم اللَّه الرحمن الرحیم‌

اوّلاً به همه شما عزیزان که در یکی از حسّاسترین و مهمترین بخشهای ارتش جمهوری اسلامی ایران و مجموع نظامات کشور مشغول خدمتید، خوشامد میگویم و این ایّام، بخصوص روز نوزدهم بهمن را به شما و یکایک پرسنل نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران تبریک عرض میکنم. همچنین برای شهدای شما عزیزانِ امتحان داده و درخشش‌یافته در آسمان تاریخمان طلب رحمت و مغفرت میکنم و بر آنها درود میفرستم.

شما حق دارید امروز را گرامی بدارید؛ زیرا حادثه‌ای که در روز نوزدهم بهمن سال 1357 اتّفاق افتاد، نه فقط افتخاری برای نیروی هوایی و ارتش بود، بلکه ملت ایران و انقلاب و امام را سرافراز کرد. شاید امروز بعضی از جوانانِ ما اهمیت این حرکت را در آن فضای بسیار حسّاس و لحظه مهم نتوانند به‌خوبی ارزیابی کنند و شاید حتّی بعضی از کسانی هم که حادثه را دیده‌اند، اهمیت آن را آنچنان که هست، مورد تأمّل قرار نداده باشند؛ اما حادثه بسیار مهم بود و مثل همه حوادث مهم، اوّلاً به اراده و عزم پولادین و ایمان عمیق جمعی از مردم - که همان پرسنل نیروی هوایی بودند - متّکی بود؛ ثانیاً آثار و نشانه‌های خود را در طول تاریخ انقلاب هم بر جای گذاشت.