و زلال کنید؛ مشوب و غبارآلود نکنید، وسوسه و ریب در ایمان به‌وجود نیاورید و دلها را آلوده‌ی به تردید نکنید. این هیچ خدمتی نیست به کسی که یک ایمان صاف و قوی و محکم دارد که ما در ایمان او خدشه و وسوسه و ریب ایجاد کنیم ! نخیر، این هیچ توجیهی ندارد. به این عنوان که ما میخواهیم فکر او به کار بیفتد !

بله، با استدلال قوی، ایمان او را راسخ کنید. اگر میخواهید فکر کسی به‌کار بیفتد، اگر میخواهید حقیقتاً فکر انسانی، تعالی پیدا کند، به او کمک بکنید که بتواند خوب استدلال و تعمق کند، خوب بفهمد؛ نه این که به او کمک کنید تا دچار تردید، دچار تزلزل و شک بشود ! این کار، هیچ توجیهی ندارد؛ شرعاً هم مجاز نیست.

ما در زمان ائمه ( علیهم‌السّلام )، مباحثات زیادی از طرف ائمه و اصحاب ائمه داشتیم؛ در همه‌ی این مباحثات، جهت جبهه‌ی حق این بوده است که ایمانها را مستحکم و شبهه‌ها را برطرف کند، نه این که ایجاد شبهه بکند ! در دانشگاه بایستی با ایجاد شبهه، مقابله بشود و با شبهه هم مبارزه و کار علمی و قوی انجام گیرد. ما استدلال و حرف محکم و متقن، کم نداریم؛ ما سرمایه‌ی عظیمی از اندیشه و فکر در اختیار داریم. البته هیچ معتقد هم نیستم که بایستی با کسی که فکر غلطی دارد، برخورد خشن صورت بگیرد؛ این را هم بدانید، به هیچ وجه !

یکی از چیزهایی که به پا گرفتن فکر غلط کمک میکند، برخورد غیرفکری با آن است. بعضیها خوششان می‌آید که یک حرف بیربط