بیانات سال 77
بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم به همه شما برادران و خواهران عزیز معلّم و کارگر و جمع گرامیای که در این‌جا حضور دارید، خوشامد عرض میکنم. امیدوارم این روز که توأماً روز تجلیل از دو قشر بسیار ارزشمند در جامعه ماست و امسال با آغاز محرّم‌الحرام - اوّلین ماه سال هجری قمری - و ایّام یادآوری عزّت و عظمت حسین‌بن‌علی علیه‌السّلام و ندای حق‌طلبانه ایشان مصادف است، برای همه شما روزی میمون باشد و ان‌شاءاللَّه منشأ برکات الهی باشد. از این جوانان عزیز هم که این سرودها را خواندند - بخصوص سرود معلّم، که سرود بسیار خوب و مؤثّری بود - تشکّر میکنم. البته باید عرض کنم یکی از سخت‌ترین لحظات برای من، لحظاتی است که میبینم کسانی نسبت به این بنده ضعیفِ حقیر، ستایشهایی را مطرح میکنند. من خودم را اهل آن ستایشها نمیدانم و احساس خجلت میکنم. امیدوارم خدای متعال با شما بر طبق حسن ظنّتان رفتار کند و ان‌شاءاللَّه ما را هم همان‌طور که حسن‌ظنّ شماست، قرار دهد. قشر کارگر که یکی از دو قشر مطرحِ امروز است، از این جهت منزلت عظیم اجتماعی و الهی دارد که به وظیفه کار کردن - که یک وظیفه انسانی از سوی پروردگار است - عمل کند. درست باید به این نکته توجّه