بعد هم همین مسؤولیتها را داشته باشید، ممکن است نداشته باشید؛ این مهم نیست؛ مهم این است که در هر لحظهای - تا آن ساعت آخر و روز آخر - که شما این مسؤولیت را دارید، این را رعایت کنید.
نکتهی دومی که وجود دارد - که در خلال صحبت هم به آن اشاره شد - این است که در همه امور زندگی، گذر زمان را باید عبرت شناخت. همه چیز میگذرد. این مقامهای ظاهری، این عنوانها، همه گذراست. همچنان که ملاحظه میکنید، یک روز اوّلین روزی است که انسان در این جایگاه مسؤولیت پیدا میکند؛ یک روز هم از آن جا خارج میشود. افرادی از شما که دوران جوانی را پشت سر گذاشتهاید، خوب میدانید که جوانی و عمر چه زود میگذرد؛ این بقیه مدّت هم همینطور بهسرعت خواهد گذشت. آنچه مهم است، آن چیزی است که در پایان کار، در مقام محاسبه نفس، بینکم و بیناللَّه شما میتوانید در مقابل خودتان عرضه کنید. بنابراین، ملاک، کسب رضای خداست؛ هیچ چیز دیگر را ملاک ندانید.
اگر رفتار و احساسات ما اینگونه باشد و ما بتوانیم این را به خودمان تفهیم کنیم که رضای الهی از همه رضاها و از همه انگیزهها بالاتر است، اکثر مشکلات حل خواهد شد؛ خیلی از اختلافات حل خواهد شد؛ خیلی از تعارضها و کشمکشها تمام خواهد شد؛ خیلی از عقباتی که انسان خیال میکند ورود در آنها مشکل است، آسان خواهد شد. این انقلاب هم اینطوری