بیانات سال 78
بسم‌اللَّه‌الرحمن‌الرحیم در ابتدا به شما برادران و خواهران عزیزی که به این‌جا تشریف آورده‌اید - چه مسؤولان و کارگزاران قوّه محترم قضاییّه و چه خانواده‌ها و بازماندگان شهدای عزیز و عالیقدر کربلای هفتم تیر - خوشامد عرض میکنم. یک جمله درخصوص این شهدای عزیزی که در ضمن آنها شخصیتهای برجسته انقلاب و کشور بودند و یاد آنها فراموش نخواهد شد - مخصوصاً مرحوم آیةاللَّه بهشتی اعلی اللَّه‌مقامه‌الشّریف - عرض کنیم، و آن این است که این شهدای عالیقدر، شهیدِ راه تحقّق نظام اسلامی و حاکمیت دین خدا شدند. در اوّلِ انقلاب، دو جریان در مقابل هم قرار گرفتند؛ یک جریان، جریان انقلاب و دین و حاکمیت قرآنی و اسلامی و مبانی دینی و ارزشهای دینی بود - که امام رضوان‌اللَّه تعالی علیه و قاطبه ملت این راه را دنبال میکردند - یک جریان هم جریانی بود که به حاکمیت دین خدا در این کشور راضی نبود. البته بعضی از اینها مردمانی بودند که انگیزه‌شان ضدیّت با اصل دین بود. بعضی دیگر هم انگیزه‌شان حمایت از حضور امریکا و قدرتهای بیگانه بود؛ اما به خودی خود با دین کاری نداشتند. بعضیشان علی‌الظّاهر متدیّن هم بودند، ولی میدانستند که وقتی نظام و دولتی براساس دین و مبانی دینی بر سرِ کار باشد، دخالت قدرتهای مستکبر و بیگانه امکان‌پذیر