آن شخص از او دور باشد. « و لایعمل شیئا من الحقّ رئاء »؛ هیچ کار نیکویی را از روی ریا انجام نمیدهد. « و لا یترکه حیاء »؛ هیچ کار خیری را هم از روی خجالت و حیا ترک نمیکند. به بعضیها میگویند: آقا ! چرا فلان جا نماز یا نافله یا نماز اوّل وقتتان را نخواندید ؟ میگویند خجالت کشیدیم ! نه؛ از روی حیا، هیچ کار نیکی را ترک نکنید. خواهند گفت متظاهر است ؟ بگویند. خواهند گفت خودشیرینی میکند ؟ بگویند. اگر حرفی حقّ است و اگر کاری خوب است، آن را به‌خاطر ملاحظه دیگران ترک نکنید. « انّ زکّی خاف ممّا یقولون »؛ خصوصیت دیگر مؤمن این است که اگر از او ستایش و تعریف کنند، از آنچه گفته شده است، به خود میلرزد. « و یستغفر الله لما لایعلمون » از کارهای بدی که آن ستایش کننده از آنها نمیداند، پیش خدا طلب مغفرت میکند. « و لایضرّه جهل من جهله »؛ کسانی اگر خوبیهای او را ندانند، به او ضرری نمیرسد؛ اهمیتی نمیدهد. کار خوبی کرده است، ندانند.

عزیزان من؛ بخصوص جوانان عزیز ! سعی کنید اینها را فرا بگیرید و عمل کنید. خودتان را با این کلمات و با این دستورالعملها بسازید. ملت و کشوری که با جوانان مؤمنی از این قبیل و با انسانهای آراسته‌ای به این گونه مزیّن شود، آن کشور و آن ملت در هیچ میدانی عقب نخواهد ماند؛ دنیا و آخرتش آباد خواهد شد.

«5»