میدهد، عمل میکنیم. ما الان منابعمان آن‌قدر فیّاض نیست. کمبودهای فراوانی در منابع درآمد خودمان داریم. به نظر من، کمبود کاهش درآمدِ نفت اگرچه برای ما یک ضربه سنگین و یک فشار بزرگ بود، اما از یک جهت فوز بود. برای ما، کمبود درآمدهای داخلی، هم آن فشار را دارد، هم آن فوز و آن نجاح و فلاح را ندارد؛ جز بدی و سختی، چیز دیگری نیست. ما باید درآمدهای درونی را افزایش دهیم. ما باید کشور بزرگِ پُربرکتِ دارای این همه منابع، دارای این همه صحراهای قابل استحصال، دارای این همه انسانهای بااستعداد، دارای این نیروی کارِ جوان و با نشاط، دارای این همه انسانهای مؤمن، با این موقعیت جغرافیایی سیاسی و اقتصادی، را فعّالتر کنیم.

ببینید اولویّتها چیست؛ آن وقت اولویّتها خطّ ما را معین خواهد کرد که چه کار کنیم. اولویّتها، مسأله اشتغال، مسأله ارزش پولی ملی، مسأله متوقّف کردن تورّم و یا کاهش آن در حدّ ممکن، مسأله رکود اقتصادی و فعّال کردن کشور است. البته آنچه فوراً به ذهن می‌آید، این است که همه اینها پول لازم دارد. از کجا درآمد تولید کنیم؛ اینها همه به هم وصل است. این معلوم است که اینها به هم وصل است؛ اما هیچ یک از اینها بن‌بست به وجود نمیآورد.

«10»