دیگر حصاری وجود ندارد و قدرت مقاومتی نیست. راست هم می‌گویند؛ همین‌طور است. آنچه می‌تواند مقاومت کند، احساس و روحیه و ایمان دینی و شور و شوق ناشی از این انگیزه و ایمان است. می‌خواهند این را از بین ببرند. چگونه ؟ با انواع روشها؛ حالا با ترویج اعتیاد ! این قاچاقچیهای بین‌المللی با این همه جلوگیریهایی که از طرف دولت و دستگاه قضایی شده است و با این مجازاتهای سخت، کار را رها نمی‌کنند ! بالاخره اگر یک انگیزه‌ی قوی‌ای پشت سر این کاروانهای مواد مخدّر و کارخانجات هروئین‌سازی و تولید مواد مخدّر نباشد، باید این مجازاتهای سخت، جلوِ آنها را بگیرد. پیداست انگیزه‌ها و دستهای دیگری در کار است. سعی بر این است که تا آن‌جا که می‌توانند، نسل جوان را به چیزهایی که او را سست می‌کند، آلوده کنند؛ حالا مواد مخدّر باشد، یا شهوات و افکار و وسوسه‌های بیهوده باشد. همه‌ی اینها هم امروز به‌وسیله‌ی ایادی و مزدوران دشمنان - حتّی گاهی کسانی که خودشان هم نمی‌دانند ایادی دشمنانند، نمی‌فهمند برای کی و به نفع چه کسی کار می‌کنند، یا می‌نویسند - برنامه‌ریزی و اجرا می‌شود. اما برداشت من و تجربه‌ی ملت ایران این است که دشمن با همه‌ی برنامه‌ریزیش، با همه‌ی خرجی که می‌کند، با همه‌ی هزینه‌ای که متحمّل می‌شود و با همه‌ی امیدی که بسته است، این بار هم به‌وسیله‌ی ملت ایران، به‌وسیله‌ی ایمان جوانان و اتّحاد این ملت، به‌وسیله‌ی دست قدرت الهی که از این ملت حمایت کرده است، محکم تودهنی خواهد خورد.

«7»