بیانات سال 78
عملِ صالحش بیشتر است، ارزش بیشتری دارد. در میان انسانهای با ایمان و دارای عملِ صالح، هرکسی که مجاهدت بیشتری در راه آرمانهای این ملت و اهداف الهی کرده باشد، ارزش بیشتری دارد. ارزشهای جامعه که مرتّب میگویند ارزشها ارزشها، اینهاست. ارزشها یک چیزهای موهوم و خیالی نیست؛ یعنی انسان با ایمان، بر انسان لاابالىِ بیایمانِ بیبندوبارِ بیهدف، ترجیح دارد. البته این ترجیح هم ترجیح مادّی نیست. انسانی که دارای ایمان است، باید عمل با ایمانش همراه باشد. ایمان، صِرف گفتن و صِرف لقلقه‌ی لسان نیست. این‌جاست که جوان این روزگار - جوانی که مرکز و قطب نشاط است - بایستی عملِ صالح را با همه‌ی وجود انجام دهد. عملِ صالح، یعنی تربیت جسم و جان خود، یعنی درس خواندن، کار کردن و بیکار نگشتن، یعنی رفتار خود را با انسانها - با خانواده و با بیگانه - رفتار شایسته قرار دادن، یعنی گذشت، کمک و تواضع. اینها عملِ صالح است. در میان عملهای صالح، آنچه از همه بالاتر است، آن عملِ صالحی است که در آن مجاهدت وجود دارد. در میان شما، آن جوانانی که در دوران تهاجم دشمنان به مرزهای ما جهاد کرده و از کشورشان، از خانواده و ناموسشان دفاع کردند، ارزش بیشتری دارند؛ آن انسانهایی که برای هدفهای کشور و هدفهای اسلامی، حاضرند فداکاری بیشتر بکنند، منافع خودشان را در درجه‌ی بعد، و منافع عموم را در درجه‌ی اوّل قرار میدهند - انسانهای مؤمن و سالم - ارزش بیشتری دارند.