بیانات سال 78
بسم الله الرحمن الرحیم
والصّلاة والسّلام علی سیّدنا محمّد و آله الطاّهرین و لعنةاللَّه علی اعدائهم اجمعین.
اول طبق معمول خودمان یک حدیث بخوانیم، تا ان‌شاءاللَّه به معارف اهل بیت‌علیهم‌السّلام متبرک شویم.
من وصیّة النّبی بامیرالمؤمنین علیهماالسّلام: « یا علی ان من الیقین »؛ از مراتب یقین یکی این است که « ان لا ترضی احدا بسخط اللَّه و لا تحمد احدا بما اتاک اللَّه »؛ آنچه را که خدا به تو عنایت کرده، دیگری را منعم آن نعمت ندانی و او را به‌خاطر آن نعمت حمد نکنی. « ولا تذم احدا علی مالم یؤتک اللَّه »؛ چیزی هم که خدای متعال از تو باز داشته و به تو نداده، تقصیر آن را گردن دیگری نیندازی و به‌خاطر آنچه که خدا به تو نداده، کسی را مذمّت نکنی. « فان الرزق لا یجره حرص و حریص »؛ هیچ حرصی از سوی هیچ حریصی نمیتواند رزق را به‌سوی او بکشاند. « و لا تصرفه کراهة کاره »؛ همچنان که کراهت هیچ کارهی هم نمیتواند رزق را از کسی باز بدارد. « ان‌اللَّه بحکمه و فضله » - حُکم شاید به معنای حکمت و تدبیر الهی باشد - با حکم و فضل خود: « جعل الرَوْح والفرح فیالیقین و الرّضاء » - رَوْح به معنای بهجت، سُرور، آسایش و آرامش - خدای متعال آرامش زندگی و فرح و سُرور را در یقین و رضا قرار داده است. اگر انسان از حالت ریب و تردید و تزلزل روحی و اعتراض و نارضایی نسبت به همه حوادث زندگی خود خارج شد و به مقام رضا رسید، خدای متعال رَوْح و فرح - یعنی آرامش - را به او عنایت خواهد کرد. « و جعل الهم و الحزن فی الشک و السخط »( 1 )؛